ذخیره انرژی و کاهش آلاینده های صنایع با رویکرد تحلیل پوششی داده

مصرف زیاد انرژی توسط صنعت کشورهای در حال توسعه، منجر به مشکلات افزایش انتشار گاز های گلخانه ای مانند CO۲ و مصرف بیشتر انرژی شده است. برای حل این مشکل ما یک مدل تخصیص منابع بر پایه تحلیل پوششی داده ها (DEA) برای واحد هایی که تحت نظر یک تصمیم گیرنده مرکزی قرار دارند، ارایه دادیم. مدل پیشنهادی فرض دسترسی ضعیف را برای خروجی های نامطلوب در نظر می گیرد و تحلیل پوششی داده ها (DEA) را جهت ذخیره انرژی و کاهش آلاینده های زیست محیطی با برنامعه ریزی چند هدفه تلفیق می کند، بطوری که بعد از تخصیص مجدد منابع کارایی به سمت بهبود پیش می رود. برای این منظور و برای اینکه کاهش منابع و آلاینده ها منطقی و دست یافتنی باشند، واحد های تصمیم گیرنده (DMU) را با استفاده از مفهوم DEA وابسته به شرایط به سطح های مختلف تقسیم بندی کردیم. هر واحد می تواند به مرز کارایی در سطح قبل از خودش تصویر شود. با اجرای این مدل در ۸ نقطه صنعتی در جهان، مدیر مرکزی پیشنهاداتی برای کاهش مصرف انرژی و آلاینده های زیست محیطی در جهت بهبود کارایی واحدها ارایه می دهد.

کلیدواژه ها:

تحلیل پوششی داده ها ، تخصیص منابع ، آلاینده های زیست محیطی ، مصرف آنرژی