سنجش مولفه های موثر بر تجربه کیفیت منظر شهری در محلات حاشیه نشین ( مطالعه موردی: محله سهل آباد شهر شیراز)

تفاوتهای فضایی موجود در ساختار شهرها موجب به وجود آمدن پدیده حاشیه نشینی در شهر ها شده که معضلاتی نظیر برآشفتگی سیما و منظر شهری را به همراه داشته است.هدف این مقاله سنجش مولفه های موثر بر کیفیت منظر شهری در سکونتگاه های غیررسمی یا حاشیه نشین است روش تحقیق در این پژوهش از بعد هدف کاربردی و از بعد ماهیت خود توصیفی تحلیلی است. بدین منظور ابتدا شاخص های موثر در سنجش کیفیت منظرشهری تهیه شده و سپس داده های مورد نیاز به صورت پیمایشی و ابزار پرسشنامه جمع آوری شده است. جامعه آماری پژوهش افراد ساکن در محله سهل آباد شهر شیراز است که بر اساس فرمول کوکران تعداد ۳۷۲ پرسشنامه به عنوان حجم نمونه محاسبه شد . تحلیل پرسشنامه ها با روش های آزمون تی تک نمونه ای،ضریب همبستگی پیرسون، آزمون رتبه بندی فریدمن و کروسکال والیس و در نرم افزار SPSS انجام شد.نتایج پژوهش نشان میدهد که در بخش مربوط به شاخص های مورد مطالعه در آزمون تی تک نمونه ای تمام شاخص های کیفیت منظر از نظر شهروندان پایین تر از سطح از میانگین قرار گرفته و در بین متغیر های مستقل پذیرندگی و خوانایی همبستگی مثبت اما رابطه معنادار آماری وجود ندارد و همچنین آزمون کروسکال والیس نشان داد که بیشترین ضریب مربوط به تاثیرگذاری در شاخص های کیفیت منظر در ساکنین مربوط به متغیر خوانایی محله با مقدار میانگین ۳/۴۲ میباشد.

کلیدواژه ها:

منظر شهری شیراز ، محله ، حاشیه نشینی