ارزیابی زیست پذیری شهری با استفاده از مدل تاپسیس ( نمونه موردی: محلات شهر سنقر)

زیست پذیری ، یک مفهوم کلی است که با تعدادی از مفاهیم و اصطلاحات دیگر مانند پایداری ، کیفیت زندگی و کیفیت مکان ، و اجتماعات سالم در ارتباط است. زیست پذیری به عنوان یک مفهوم می تواند با توجه به بستر و زمینه ای که در آن تعریف می شود ، بسیار گسترده و یا محدود باشد . با این وجود ، کیفیت زندگی در هر مکان در مرکز توجه این مفهوم قرار داشته است . می توان گفت که زیست پذیری مفهومی چندگانه و دارای سلسله مراتب است که ممکن است در سطوح مختلف و در قالب معیارها و زیر معیارها شکل بگیرد . زیست پذیری به طور کلی به سه قلمرو وابسته به یکدیگر تقسیم می شود : اقتصاد ، اجتماع و محیط زیست که اختلال در هر یک از این بخش ها موجب اضمحلال سکونتگاه خواهد شد . به طور خلاصه می توان گفت یک شهرزیست پذیر دارای رونق اقتصادی ، بهزیستی اجتماعی , انسجام محیطی و انطباق فرهنگی است. هدف از انجام این پژوهش ، بررسی وارزیابی زیست پذیری در محدوده مورد مطالعه می باشد . محدوده مکانی و قلمرو تحقیق ، محلات ۱۴ گانه شهر سنقر در استان کرمانشاه می باشد. رویکرد حاکم در این تحقیق توصیفی - تحلیلی می باشد . روش جمع آوری اطلاعات بر اساس روش کتابخانه ای ، اسنادی و میدانی صورت گرفته است . برای تحلیل یکپارچه از روش تاپسیس و نرم افزار آن ، مدل آنتروپی شانون استفاده شده است . تحلیل وضعیت زیست پذیری در محدوده مورد مطالعه ، مشخص می سازد که نواحی مورد مطالعه از جنبه زیست پذیری ، باهم متفاوت هستند که این می تواند یکی از نتایج برنامه ریزی به صورت بخشی باشد. در نهایت ، محله سازمانی به عنوان محدوده برتر با سطح زیست پذیری بالا مشخص شد .

کلیدواژه ها:

زیست پذیری ، ابعاد زیست پذیری ، پایداری ، تاپسیس ، سنقر