تاثیر ساختار مالکیت بر رابطه بین قابلیت نوآوری پایدار شرکت ها و نقدشوندگی سهام

هدف این تحقیق تاثیر ساختار مالکیت بر رابطه بین قابلیت نوآوری پایدار شرکت ها و نقدشوندگی سهام می باشد. قلمرو مکانی این تحقیق بانک های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و قلمرو زمانی سالهای بین ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۱ بوده است. تحقیق حاضر در زمره تحقیقات کاربردی قرار دارد، چنانچه طبقه بندی انواع تحقیقات بر اساس ماهیت و روش را مدنظر قرار گیرد، روش تحقیق حاضر از لحاظ ماهیت در زمره تحقیقات توصیفی قرار داشته واز نظر روش نیز در دسته تحقیقات همبستگی محسوب می گردد. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها و اطلاعات، ازروش کتابخانه ای استفاده شد. در بخش داده های پژوهش از طریق جمع آوری داده های شرکت های نمونه با مراجعه به صورت های مالی، یادداشت های توضیحی و ماهنامه بورس اوراق بهادار انجام پذیرفت. بر اساس روش حذف سیستماتیک تعداد ۱۷ شرکت به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. به منظور توصیف و تلخیص داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی و استنباطی بهره گرفته شده است. به منظور تحلیل داده ها ابتدا پیش آزمون های ناهمسانی واریانس، آزمون F لیمر، آزمون هاسمن و آزمون جارک – برا و سپس از آزمون رگرسیون چند متغیره برای تایید و رد فرضیه های تحقیق(نرم افزار ایویوز) استفاده گردیده است. نتایج نشان داد نقدشوندگی سهام بر قابلیت نوآوری پایدار شرکت ها تاثیر دارد. همچنین معلوم شد ساختار مالکیت ، رابطه بین نقدشوندگی سهام و قابلیت نوآوری پایدار شرکت ها را تعدیل می کند.

کلیدواژه ها:

ساختار مالکیت ، قابلیت نوآوری پایدار شرکت ها ، نقدشوندگی سهام ، شرکت های بورس اوراق بهادار تهران