بررسی رابطه بین صفات شخصیتی، حمایت اجتماعی ادراک شده و خودکارآمدی با رضایتاز زندگی در دانشآموزان دوره دوم متوسطه

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین صفات شخصیتی، حمایت اجتماعی ادراک شده و خودکارآمدی با رضایت از زندگی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه. رضایت از زندگی پیامدهای مثبت زیادی در زمینه های مختلف آموزش، تحصیل، شغل، سلامتی و روابط بین فردی دارد. رضایت از زندگی دانش آموزان می تواند راه را برای رضایت آن ها در زمینه های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی هموار سازد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش آموزان مشغول به تحصیل در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ در شهرستان میاندوآب بود که ۴۳۹ نفر از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. از پرسشنامه های رضایت از زندگی داینر، پنج عاملی شخصیت نئو، حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی زیمت، خودکارآمدی شرر استفاده شده است. نتایج نشان داد که رضایت از زندگی با روان نژندی، همبستگی منفی و با برون گرایی، انعطاف پذیری و مسئولیت پذیری همبستگی مثبت دارد. هم چنین نتایج ارتباط بین رضایت از زندگی و حمایت اجتماعی ادارک شده و خودکارآمدی را تایید کرده است. باتوجه به این نتایج می توان با کاهش راون نژدی و افزایش سطح حمایت اجتماعی و خودکارآمدی به ارتقای رضایت از زندگی دانش آموزان کمک کرد.

کلیدواژه ها:

رضایت از زندگی ، صفات شخصیتی ، حمایت اجتماعی ادراک شده و خودکارآمدی