بررسی رابطه ی خودپنداره با رشد اجتماعی و سلامت عمومی در بین دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه خودپنداره با رشد اجتماعی و سلامت عمومی دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان می باشد. این پژوهش یک طرح توصیفی- همبستگی است. ابزار به کار گرفته شده، پرسشنامه ی رشد اجتماعی ، مقیاس خودکارآمدی شرر و مادوکس و پرسشنامه سلامت عمومی کلبرگ بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین خودپنداره با رشد اجتماعی و سلامت عمومی در دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین، قادرند تا با ضرایبی معادل۳۷/۰ و۳۴/۰، تغییرات خودپنداره را پیش بینی کنند با توجه به یافته های پژوهش، رشد اجتماعی و سلامت عمومی می توانند خودپنداره دانشجویان را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

سلامت روانی ، رشد اجتماعی ، خودپنداره.