بررسی رابطه خودتنظیمی یادگیری با مسئولیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدائی

پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی - تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه استاندارد می باشد.هدف این پژوهش بررسی رابطه خودتنظیمی یادگیری با مسئولیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدائی میباشد. جامعه آماری پژوهش کودکان مقطع ابتدایی در شهر چابهار بوده اند و تعداد ۱۱۷ نفر به عنوان افراد نمونه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه، از نرم افزار spss۲۲ استفاده شده است. آزمون کولموگروفاسمیرنوف غیرنرمال بودن داده ها را نشان داد که در نهایت برای بررسی فرضیات پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که ضریب همبستگی پیرسون بین بین خودتنظیمی یادگیری با پیشرفت تحصیلیدانش آموزان ۰/۵۲۱ به دست آمده است و سطح معنی داری آزمون همبستگی پیرسون معادل ۰/۰۰۱ می باشد که از عدد۰/۰۵ کوچکتر است. در نتیجه با اطمینان می توان گفت که بین خودتنظیمی یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطهمثبت و معناداری وجود دارد ضریب همبستگی پیرسون بین بین خودتنظیمی یادگیری با مسئولیت پذیری دانش آموزان ۰/۴۳۶ به دست آمده است و سطح معنی داری آزمون همبستگی پیرسون معادل ۰/۰۰۱ می باشد که از عدد ۰/۰۵ کوچکتراست. در نتیجه بین خودتنظیمی یادگیری با مسئولیت پذیری دانش آموزان زابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که بین خودتنظیمی یادگیری با سطح اطمینان %۹۵ و و مسئولیت پذیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. لذا می توان با آموزش و برگزاری سمینار ها و کارگاه هایآموزش خودتنظیمی به ارتقاء تحصیلی و مسئولیت پذیری دانش آموزان دوره ابتدایی کمک نمود.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، یادگیری ، مسئولیت پذیری ، پیشرفت تحصیلی