تاب آوری جامعه فرهنگی: به سوی رویکردهای جدید در تاب آوری شهری و پایداری (نمونه موردی شهر شیراز)

ارزش میراث فرهنگی و انتقال آن برای "ساختن شهرها و سکونتگاه های انتزاعی، ایمن، مقاوم و پایدار" بخشی جدایی ناپذیر از برنامه سازمان ملل متحد ۲۰۳۰ و سیاست بین المللی جدید کاهش خطر بلایا ۲۰۱۵-۲۰۳۰ است. با این حال، نقش فرهنگ برای این چالش های مهم یک مسئله ای است که مطالعات علمی کنونی در مورد مقاومت هنوز به اندازه کافی بررسی نشده است. از ایده جامعه میراثی، که در کنوانسیون چارچوب شورای اروپا درباره ارزش میراث فرهنگی برای جامعه (کنوانسیون چارچوب ارزش میراث فرهنگی برای جامعه، ۲۰۰۵) طراحی شده است، همراه با فرضیه نقش آن در مقاومت جامعه، این مطالعه یک چارچوب مفهومی را که "مقاومت جامعه میراثی" را تعریف می کند، ارائه می دهد. این هدف و فرآیندی است که در آن میراث فرهنگی در ساخت یک جامعه قادر به پیشگیری، مقابله و بازیابی از اختلالات و/ یا بلایا است. از طریق بررسی چندین مطالعه موردی در حوزه فرهنگ و میراث در مناطق داخلی حومه شهری ایتالیا، این تحقیق هدف دارد تا ویژگی های خاص مقاومت جامعه میراثی را تعریف کند و عوامل و متغیرهای بحرانی، استراتژی ها و مکانیزم های حاکمیت را که هر دو جامعه میراث و مقاومت جامعه را تحت تاثیر قرار می دهند، شناسایی کند. این تحقیق چالش ها را پیش بینی کرده و پتانسیلی که فرهنگ و میراث برای مقاومت جامعه می توانند توسعه یابند، به سوی چشم اندازهای بیشتر شهر مقاوم چرخشی را برجسته می کند.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: میراث فرهنگی ، جامعه میراث ، مقاومت جامعه ، حومه های داخلی ، فرهنگ و عملکرد خلاقانه ، مقاومت شهری.