Omentin-۱ and chemerin's response to two different exercise models in overweight men

زمینه و هدف: امنتین-۱ و کمرین آدیپوکاین­هایی هستند که به طور معکوس با چاقی ارتباط دارند. هدف پژوهش حاضر مقایسه­ی اثر هشت هفته تمرین شنا با شدت زیر بیشینه و شنای تناوبی شدید بر تغییرات مقادیر سرمی امنتین-۱ و کمرین مردان جوان دارای اضافه وزن است. مواد و روش­ها: در این مطالعه نیمه تجربی از بین جامعه آماری (دانشجویان شناگر دارای اضافه وزن)، به صورت هدفمند، ۲۴ دانشجوی مرد (۶۷/۱± ۵/۲۲ سال) دارای اضافه وزن (۶۹/۰±۹۳/۲۶) به دو گروه شنای زیر بیشینه (با شدت ۶۰ تا ۶۷ درصد حداکثر ضربان قلب) و شنای تناوبی شدید (با شدت ۸۰ تا ۹۰ درصد حداکثر ضربان قلب) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل ۸ هفته و ۳ روز در هفته و هر جلسه ۴۵ تا ۶۰ دقیقه بود. قبل و ۲۴ ساعت بعد از اتمام تمرینات، cc۵ خون از آزمودنی ها گرفته شد. برای بررسی تفاوت های درون گروهی داده ها، از آزمون t همبسته و برای تفاوت های بین گروهی، از آزمون t مستقل با سطح معنی داری ۰۵/۰>p استفاده شد. نتایج: هر دو روش تمرینی شنای زیر بیشینه (۰۰۱/۰p=) و تناوبی شدید (۰۱/۰p=) منجر به افزایش مقادیر امنتین-۱ شد و مقدار سرمی کمرین در هر دو گروه شنای زیر بیشینه (۰۰۵/۰p=) و تناوبی شدید (۰۲/۰p=) کاهش معناداری داشت. این نتایج با کاهش وزن، شاخص توده بدنی، نسبت دور کمر به باسن، درصد چربی و افزایش ظرفیت هوازی در هر دو گروه همراه بود (۰۵/۰>p). نتیجه­گیری: می توان گفت که هشت هفته تمرینات شنای زیر بیشینه و تناوبی شدید، باعث افزایش مقادیر سرمی امنتین-۱ و کاهش کمرین و نیز کاهش عوامل وابسته به چاقی می­گردد.

کلیدواژه ها:

Submaximal swimming ، High intensity interval swimming ، Omentin-۱ ، Chemerin ، Overweight men ، شنای زیر بیشینه ، شنای تناوبی شدید ، امنتین-۱ ، کمرین ، مردان دارای اضافه وزن