روایت و زمان در رمان شب ممکن از دیدگاه ژرار ژنت

نگارنده این مقاله را با هدف بررسی روایت و زمان در رمان شب ممکن از دیدگاه ژرار ژنت نگاش هه است ژرار ژنت، منتقد ساختارگرای فرانسوی، در نظریه خود، وایت را در سه سطح داستان، متن روایی و روایتگری بررسی می کند و میان این سه سطح به واسطه سه عامل زمان (نظم، بسامد و تداوم)، وجه یا حال و هوا و یدا یا لحن تعامل برقرار می کند. نگارنده در ین مقاله کوشیده است تا این مرزهای روایت از دیدگاه ژنت را در زمان شب ممکن مشخص کند. زمان شب ممکن نوشته محمدحسن شهسواری، رمانی پست مدرن بر مبنای ابهام و عدم قطعیت است که با شیوه روایت و روایتگری، خواننده را در کشف داستان درگیر می کند. این پژوهش به روش تحلیلی توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه های صورت گرفته است. پیچیدگی و جذابیت عنصر روایت و روایتگری در رمان شب ممکن، نگارنده را بر آن داشت تا به بررسی آن از دیدگاه ژرار ژنت بپردازد و با توجه به اینگه پژوهش های پیرامون این رمان به این موضوع اشاره ای نکرده اند؛ ضرورت آن احساس می شود. در نتیجه می توان گفت در روایت شب ممکن، نظم بر مبنای زمان پریشی های تو در تو و پی در پی در عین یک نظم ساختگی شکل گرفته است. شتاب روایت به خاطر حذف و خلاصه گوی مثبت و غلبه با بسامد مفرد است اما بسامدهای غیرمفرد هم دیده می شود. وجه یا حال و هوای داستان، نشان از روای های مختلفی دارد که از دید خود و از درون داستان، روایت می کنند و لحن یا صدای همه روایتگران گویای این است که به روایت خود می پردازد.

کلیدواژه ها:

روایت ، زمان ، شب ممکن ، ژرار ژنت