بررسی جایگاه و روند روابط سیاسی و اجتماعی یهودیان در دوره پادشاهی هخامنشیان ( ۵۵۰ تا ۳۳۰ پ.م)

گستره جغرافیایی هخامنشیان در بردارنده اقوام و ملل مختلفی بود که در کنار سیاست تسامح و تساهل مذهبی، شرایط همگن و منا سبی جهت تعامل و همزی ستی اقوام مختلف را در فضای شاهنشاهی فراهم نموده بود . از جمله این اقوام می توان به قوم یهود ا شاره کرد که ایرانیان را همواره در هیبت منجی خود می دان ستند. با شکل گیری شاهنشاهی هخامنشی و آزاد سازی یهودیان در بابل به دست کوروش هخامنشی، فصل جدیدی در روابط یهودیان با ایرانیان رقم خورد.همواره یهودیان مورد مهرورزی دیگر پادشاهان هخامنشی پس از کوروش قرار گرفتند و این امتیاز یهودیان را برای دستیابی به مراتب ویژه ای در حکومت هخامنشیان یاری نمود در دوران داریوش یکم و خشایار شاه ،مشاوران یهودی و بانویی به نام استر در دربار جایگاه ویژه ای را به دست آوردند. یهودیان همواره تا پایان حکومت هخامنشیان در سیستم اداری و سیاسی دربار ایران همچنان ایفای نقش می نمودند. این حضور بی وقفه یهودیان در دربار ایران بدون شک تقابلات و تعارضات زیادی در بر داشته است که محصول فراز و نشیب زمان و گرایشات فکری، سیاسی و اجتماعی آن روزگار می باشد .پژوهش حاضر در پاسخ به این پرسش است که یهودیان در سیستم حکومتی ایران عصر هخامنشی از جنبه های مذهبی، تجاری، اجتماعی و سیاسی چه نقش و جایگاهی داشتتند ، رهیافت این پژوهش و تدقیق آن استت که یهودیان با قرار گرفتن زیر چتر حمایتی پادشاهان هخامنشی پایگاه و جایگاه های حساسی را در ایران از آن خود نمودند و به اوج ترقی در ایران رسیدند.

کلیدواژه ها:

هخامنشیان ، یهودیان ، مذهبی ، سیاسی ، ایران باستان