ارزیابی بهرهوری و کارایی واحدهای دانشگاههای آزاد اسلامی تهران با استفاده ازرویکردهایMIMO و MISO ،SIMO ،SISO

اندازه گیری بهره وری یکی از موضوعات پر اهمیت برای ایجاد رقابت بین سازمان ها می باشد که در این پژوهش تمرکز آن بر روی سازمان های آموزشی می باشد. هدف این پژوهش ارزیابی بهره وری و کارایی ۶ واحد دانشگاه آزاد اسلامی شهر تهران شامل: ۱-واحد علوم و تحقیقات، ۲- واحد تهران غرب، ۳- واحد تهران جنوب، ۴- واحد تهران شمال، ۵- واحد تهران مرکز و ۶- واحد تهران شرق می باشد. در این پژوهش متغیرهای ورودی شامل تعداد اعضای هیئت علمی، تعداد دانشجویان ارشد و دکترا و متغیرهای خروجی شامل تعداد مقالات فارسی و انگلیسی می باشد. در این پژوهش تمامی متغیرها به صورت کمی در نظر گرفته شده است و جهت ارزیابی بهره وری از روش های SISO، SIMO، MISO و MIMO استفاده شده است. روش جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای بوده و اطلاعات مورد بررسی مرتبط به سال های ۱۴۰۰-۱۳۹۹ از اندیشکده مطالعات راهبردی و سازمان مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی جمع آوری شده است. تمرکز این پژوهش بر روی مقالات موجود در بزرگترین پایگاه داده علمی جهان (Scopus) می باشد. نتایج حاصل از بررسی و تحلیل واحدهای دانشگاهی آزاد اسلامی تهران از منظر رویکرد SISO نشان می دهد که واحد تهران جنوب با بهره وری ۱.۵۷۵۶ بیشترین و واحد تهران شمال با داشتن ۰.۷۹۶۵ کمترین میزان بهره وری را دارا بوده است. با پیاده سازی رویکرد SIMO، واحد علوم و تحقیقات با میزان بهره وری ۲.۳۵۵۴، بیشترین و واحد تهران شمال با میزان ۱.۱۲۶۱، کمترین بهره وری را داشته است. با بکارگیری رویکرد MISO، واحد علوم و تحقیقات با میزان ۰.۷۸۳۵ بیشترین و واحد تهران غرب با میزان ۰.۱۵۳۳، کمترین میزان بهره وری داشته است. با استفاده از رویکرد MIMO، واحد تهران جنوب با داشتن ۱.۷۱۱۳ میزان بهره وری، بیشترین و واحد تهران شمال با داشتن ۰.۷۵۲۴، کمترین میزان بهره وری را نسبت به دیگر واحدهای دانشگاهی دارا بوده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی دانشگاه ها ، بهره وری کل ، آموزش عالی ، هیئت علمی ، دانشجو