بررسی رابطه خودشیفتگی و احساس پیوستگی با نشاط اجتماعی در کارمندان آموزش و پرورش شهر کرمان

هدف مطالعه بررسی رابطه خودشیفتگی و احساس پیوستگی با نشاط اجتماعی در کارمندان آموزش و پرورش شهر کرمان بود، ازجامعه آماری مزبور بر اساس جدول کرجسی و مورگان نمونه ای به تعداد ۲۵۰نفر تعیین گردید که بصورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه شخصیت خودشیفته راسکین و هال (۱۹۸۸)، پرسشنامه احساس پیوستگی آنتونوسکی (۱۹۸۷) و پرسشنامه نشاط اجتماعی تمیزی فر و عزیزی مهر(۱۳۹۶) استفاده شد. در این تحقیق برای تجزیه و تحلیل داده های آماری از آزمون همبستگی اسپیرمن و پیرسون استفاده شده است. کلیه تجزیه و تحلیل ها بوسیله نرم افزار SPSS انجام گرفته است. نتایج حاصل نشان داد که بین خودشیفتگی و ابعادش(شامل: قدرت و اختیار ، خود بسندگی، تقدم، خودنمایی، انتفاع و سودجویی، غرور و خوبینی و ملقب کردن و کنیه دادن) با نشاط اجتماعی در کارمندان آموزش و پرورش شهر کرمان رابطه معنادار وجود دارد. بین احساس پیوستگی و ابعادش (شامل: قابل درک بودن، کنترل پذیری و معنی دار بودن) با نشاط اجتماعی در کارمندان آموزش و پرورش شهر کرمان رابطه معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودشیفتگی ، احساس پیوستگی و نشاط اجتماعی