تحلیل روان کاوی دوگانه اقتدارگربزی - اقتدارپذیری سازمان مجاهدین خلق

تبیین دوگانه تناقض نمای اقتدارگرایی- اقتدارپذیری در نظر و عمل سازمان مجاهدین خلق، مستئله اصلی این مقاله را تشکیل می دهد. بدین معنی. نویسند گان بر این دغدغه ذهنی متمرکز بوده اند که چگونه ممکن است افرادی با دست کشیدن از وابستگی و علقه های دنیایی, اقتدار پدرگونه نم سیاسی را با چالش مواجه نمایند و در عین حال برای اثبات اطاعت و تسلیم بی چون و چرا به اقتدار و مرجعیت «سازمان» از «رهایی» خود که در ازای از دست دادن همه چیز بدان رسیده بودند. دست بکشند. در پاسخ. مقاله بر این دعوی استوار است که فرهنگ پاتریمونیالیستی با تدارک شرایط امکان شکل گیری ذهنیت سیاسی و خوی روانی اعضا در ایدئولوژی سازمان بازتاب یافته و پراتیک سیاسی آن را شکل داده و در دوگانه پارادو کسیکال اقتدارگریزی- اقتدارطلبی گرفتار کرده است. از این رو شیوه و روش انتخابی نویسندگان برای تامین دلیل و تایید ادعا، نه برمنطق تک انگارانه پوزیتیویستی, بلکه مبتنی بر ضرورت نگاه چندبعدی به پدیده های سیاسی و اجتماعی استوار گردیده و با تاکید بر اهمیت مطالعات میان رشته ای، تلاش شده است تا از دریجه روان کاوی سیاسی و با استفاده از ارای اریک فروم و ک ارل گوستاو یونگ، ا بتدا زمینه های تاریخی، سیاسی، فرهنگی، ایدئولوژیکی و اقتصادی که به عنوان رانه هایی موثر در شکل گیری خوی اجتماعی و ساختار روانی سازمان مجاهدین ع مل کرده اند، بررسی شود و سپس ریشه های میل پارادوکس ستیزه جو- تسلیم پذیر تحت تاثیر قرن ها حاکمیت گفتمان پدرسالارانه بر جامعه ایرانی در روان و کنش سازمان مجاهدین نشان داده شود.

کلیدواژه ها:

اقتدارگرایی ، اقتدار گریزی ، سازمان مجاهدین ، روانکاوی و پدرسالاری