تاثیر کمپوست بر ویژگی های رشد رویشی پایه سیترنج و سیتروملو

کمپوست معمولا به عنوان بقایای مواد آلی شناخته می شود که می تواند به تهویه و غنی کردن خاک کمک کند . کمپوست حاصل فعالیت بیولوژیکی میکروارگانیسم هایی است که توانایی شکستن مولکول های درشت مواد آلی را دارا میباشند. منیزیم و فسفات موجود در این کود سبب آب رفتی شدن خاک های کشاورزی و جذب سریع تر مواد مغذی درون خاک می شود. مرکبات از طریق پیوند زدن تکثیر میشوند. برای پیوند زدن و داشتن نهالی مناسب پایه های مورد نظر از نظر ویژگی و مطابقت با منطقه از طریق بذر ایجاد می گردند تکثیر از طریق پیوند تفرق صفات و شبیه نبودن به درخت مادری برای نهال بذری را از بین برده و همچنین دوره نونهالی را کاهش میدهد. این پژوهش به صورت فاکتوریل با دو فاکتور در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اول سیتروملو و سیترنج و فاکتور دوم کمپوست در ۴ سطح شاهد، کمپوست ۱۰۰ گرم، کمپوست ۲۰۰ گرم و کمپوست ۳۰۰ گرم می- باشد. تیمار ها برروی نهال اعمال شد بدون آنکه نهال از گلدان خارج گردد. صفات رویشی تعداد شاخه، تعداد برگ قطر پایه و ارتفاع نهال اندازه گیری شد. کمپوست بر صفات تعداد شاخه، تعداد برگ، ارتفاع نهال و قطر پایه در سطح یک درصد معنی دار شده است. بیوتک کمپوست ۳۰۰ گرم بر تمامی صفات بیشترین تاثیر را داشته و اختلاف کاملا معنی داری با سایر تیمارها داشته است.

کلیدواژه ها:

ازدیاد مرکبات ، کمپوست ، صفات رویشی