رابطه حقوق و اخلاق از منظر آیت الله مهدوی کنی

رابطه بین حقوق و اخلاق از دیرباز محل مناقشه آندیشمندان هر دو عرصه بوده است. صاحب نظران این عرصه برخی قائل به جدایی میان این دو و برخی معنقد به اتحاد و یا ارتباط حداکثری بین قواعد حقوقی و دستورات اخلاقی هستند. اما صاحب نظری مانند آیت الله مهدوی کنی به دنبال تبیین مطلب به گونه ای متفاوت از آنچه انجام شده است. مقاله حاضر درصدد پاسخ به این سوال است که حقوق و اخلاق در نگاه آیت اله مهدوی کنی چه نوع ارتباطی با یکدیگر دارند؟ ایشان بر پایه حدیث «انما العلم ثلائه؛ آیه محکمه، او فریضه عادله او سنه قائمه، و ما خلاهن فیو فضل» اعتقادات و راس آن (توحید) را سنگ زیرین دانسته و مابعد آن را از لحاظ رتبی متاخر می شمارد. از نظر ایشان، قواعد اخلاقی سایه بر سر فقه و قوانین موضوعه منبعث از آن انداخته و فقه و حقوق موضوعه برخاسته از فقه، رقیقه ای از اخلاق و پیش از آن اعتقادات است.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، حقوق ، آیت اله مهدوی کنی ، جدایی ، ا رتباط ، الزام اخلاقی