بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر اضطراب افراد بهبود یافته از کرونا در شهر یاسوج

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر اضطراب در افراد بهبود یافته از کرونا در شهر یاسوج بود. روش تحقیق شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش ، شامل بیماران بهبود یافته کرونایی بستری در بیمارستان شهید جلیل شهر یاسوج در خرداد و تیر ماه بودند که تعداد آنها در خرداد و تیر ماه سال ۱۴۰۰، ۴۵۸ نفر بود. جهت تعیین حجم نمونه از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان (۱۹۷۶) استفاده شد، که بر اساس این جدول، حجم نمونه به تعداد ۴۰ نفر بود. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق پرسشنامه اضطراب کرونا علی پور (۱۳۹۸) و همچنین درمان شناختی - رفتاری لی هی (۲۰۰۳) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استباطی انجام شد. در سطح توصیفی ، شاخص هایی نظیر فراوانی ، میانگین ، انحراف معیار مورد محاسبه قرار گرفتند و جهت آمار استنباطی ، از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد درمان شناختی - رفتاری بر روی اضطراب تاثیر معناداری داشته و اضطراب کرونا در گروه پس آزمون، کاهش معناداری نسبت به گروه پیش آزمون داشت (۰۰۰۱/۰p< و ۶۵۰/۳۱.(F= همچنین ضریب اثر نشان داد ۴/۶۴ درصد اختلاف دو گروه مربوط به مداخله آموزشی بود. نتایج این مطالعه نشان داد درمان شناختی - رفتاری در کاهش اضطراب افراد بهبود یافته از کرونا تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی - رفتاری ، اضطراب کرونا ، کووید ۱۹