بررسی عوامل آسیب زای تربیت دینی در برنامه درسی پنهان از دیدگاه معلمان و کارکنان مدارس غیردولتی متوسطه دوم شهر آمل (سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰)

پژوهش حاضر به بررسی عوامل آسیب زای تربیت دینی در برنامه درسی پنهان از دیدگاه معلمان و کارکنان مدارس غیر دولتی متوسطه دوم شهر آمل پرداخته است . دادههای این پژوهش از طریق اجرای یک پرسشنامه محقق ساخته در ۵۹ گویه در سال ۱۴۰۰- ۱۳۹۹ با شیوه تصادفی جمع آوری گردید که آسیب های تربیت دینی در برنامه درسی پنهان را بر اساس چهار معیار بدنی و ظاهری ، اعتقادی ، اجتماعی و رفتاری مورد بررسی قرار داد. بر این اساس به منظور بررسی معنی دار بودن میانگین فرضیه های پژوهش به وسیله آزمون تی تک نمونه ای ، میانگین متغیرهای پژوهش با میانگین مطلوب مورد مقایسه قرار گرفت و از آنجایی که سطح معناداری به دست آمده از ۰۵/۰ کمتر بود، رتبه هر یک از معیارهای تربیت دینی در برنامه درسی پنهان با یکدیگر تفاوت داشت . بر اساس دادههای بدست آمده، معیار رفتاری با متوسط رتبه (۹۰/۳)، در رتبه اول، معیار بدنی و ظاهری با متوسط رتبه (۳۰/۲)، در رتبه دوم، معیار اجتماعی با متوسط رتبه (۲۲/۲)، در رتبه سوم، معیار اعتقادی با متوسطه رتبه (۵۸/۱)، در رتبه چهارم، قرار گرفتند. نتایج مبتنی بر این دادهها نشان می دهد که از منظر معلمان و کارکنان مدارس غیر دولتی شهر آمل ، معیار رفتاری بیشترین تاثیر و معیار اعتقادی کمترین تاثیر را در جهت پدید آمدن عوامل آسیب زای تربیت دینی در برنامه درسی پنهان داشته اند. امری که نشان می دهد سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزشی باید به عوامل ذیل معیار رفتاری در تصمیمات خود در مورد مدارس بیشترین توجه را داشته باشند تا بدین شکل بتوان بخشی از مسائل مرتبط با تربیت دینی در مدارس را به مسیر صحیح رهنمون ساخت .

کلیدواژه ها:

آسیب ، تربیت دینی ، برنامه درسی ، برنامه درسی پنهان ، مدرسه