مدل پیش بینی مسئولیت پذیری بر اساس نیازهای اساسی و مهارت های ارتباطی با نقش میانجی گری خودپنداره در دانشجویان دانشگاه های تهران

مقدمه: مسئولیت پذیری، به عنوان سرمایه ارزشمند جامعه محسوب شده و ایجاد و تقویت آن در دانشجویان از اهمیت زیادی برخوردار است. لذابرر سی عوامل تاثیر گذار بر آن ضروری به نظر می ر سد. پژوهش حا ضر با هدف تعیین مدل پیش بینی م سئولیت پذیری بر ا ساس نیازهای ا سا سی و مهارت های ارتباطی با نقش میانجی گری خودپنداره در دانشجویان دانشگاه های تهران انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر از نوع همبستگی با شیوه تحلیل مسیر بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان در حال تحصیل دانشگاه های تهران، شهید بهشتی و آزاد واحد علوم تحقیقات در سال ۱۴۰۱ بود که از آن، نمونه ای به تعداد ۴۱۱ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های مسئولیت پذیری، مهارت های ارتباطی، نیازهای اساسی و خودپنداره جمع آوری شدند. تحلیل داده ها در نرم افزار AMOS -۲۴ با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام شد.نتایج: ضرایب همبستگی بین نیازهای ا سا سی، مهارت های ارتباطی و همچنین خودپنداره با م سئولیتپذیری مثبت و معنی دار بود .(p< /۰۰۱) همچنین ضرایب مربوط به تاثیر غیرمستقیم نیازهای اساسی =۰/۰۷۵) ، t=۴/۴ )، با میانجی گری خودپنداره بر مسئولیت پذیری، (p< /۰۰۵) و ضریب مربوط به تاثیر غیرمستقیم مهارت های ارتباطی =۰/۰۵۵) ، (t=۴/۷ بر مسئولیت پذیری از طریق متغیر میانجی خودپنداره، معنیدار بود .(p< /۰۰۱)نتیجه گیری: مطالعه نشان داد مسئولیت پذیری بر اساس نیازهای اساسی و مهارت های ارتباطی قابل پیش بینی بود. همچنین نقش میانجی خودپنداره در رابطه نیازهای اساسی و مهارتهای ارتباطی با مسئولیت پذیری تایید شد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری ، نیازهای اساسی ، مهارت های ارتباطی ، خودپنداره