رابطه ناگویی خلقی و خستگی درسی در دانش آموزان دختر

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ناگویی خلقی با خستگی درسی در دانش آموزان دختر بود. روش پژوهش توصیفی (غیرآزمایشی ) و طرح از نوع طرحهای همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر تهران تشکیل داد. از میان جامعه آماری ، از میان به روش در دسترس، ۵۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به دو پرسشنامه ناگویی خلقی (بگبی و همکاران، ۱۹۹۴) و پرسشنامه خستگی درسی مسلش - فرم دانش آموزان (شوفلی ، ۲۰۰۲) پاسخ دادند. به منظور تحلیل دادههای این پژوهش از شاخص های آمار توصیفی (میانگین و واریانس ) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. برای تسریع در نتایج حاصله نیز از نرم افزار ۲۲spss- استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین ناگویی خلقی با خستگی درسی دانش آموزان همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. بنابراین دانش آموزانی که ناگویی خلقی دارند، بیشتر دچار خستگی درسی می شوند.

کلیدواژه ها:

ناگویی خلقی ، خستگی درسی ، دانش آموزان.