بررسی تاثیر آموزش راهبرد های حل مساله بر عملکرد تحصیلی و احساس دلبستگی به مدرسه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان هشتگرد

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آمورش راهبردهای حل مساله بر عملکرد تحصیلی و احساس دلبستگی به مدرسه دانش آموزان انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دخترپایه ششم ابتدایی شهرستان هشتگرد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱بود،که ۴۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای در دوگروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.ابزار اندازه گیرزی پرسشنامه احساس دلبستگی به مدرسه بری ، بتی و وات(۲۰۰۴) وپرسشنامه فام و تیلور (۱۹۹۰) در حوزه ی عملکرد تحصیلی بود. جهت تجزیه وتحلیل دادهها از روش آماری تحلیل تحلیل کوواریانس خطی استفاده شد. نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل دادهها، نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه گواه و آزمایش از نظر آماری در سطح معناداری ۰۵,۰P < (فرض صفر در سطح ۵% رد می شود) یا سطح ۹۵/ ۰ معنادار می باشد. به منظور حذف اثر پیش آزمون از شاخص آماری تحلیل کواریانس استفاده گردید که نتایج به دست آمده، نشان داد آموزش راهبردهای حل مساله بر ۲ متغیر (عملکرد تحصیلی و احساس دلبستگی به مدرسه ) تاثیر معناداری داشت . میزان این تاثیر برای متغیر عملکرد معنادار بودن عملی ۲۳,۰ بوده است ، یعنی ۲۳ درصد کلی واریانس عملکرد دانش آموزان مربوط به آموزش راهبدهای حل مساله بوده است . میزان این تاثیر برای متغیر دلبستگی به مدرسه معنادار بودن عملی ۲۱,۰ بوده است ، یعنی ۲۱درصد کلی واریانس احساس دلبستگی به مدرسه دانش آموزان مربوط به آموزش راهبردهای حل مساله بوده است .

کلیدواژه ها:

راهبردهای حل مساله ، عملکرد تحصیلی ، احساس دلبستگی به مدرسه