رابطه وجود رابط و اجزاء قضیه از دیدگاه علامه طباطبایی و امام خمینی

علامه طباطبایی معتقد است که از سویی ، وجود ربطی در خارج هست نه در ذهن ، زیرا وجودات فی نفسه در خارج با یکدیگر مرتبطند و این ارتباط نیازمند عامل مرتبط کننده است . از سوی دیگر، نسبت حکمیه جزئی از قضیه نیست و حکم که فعل نفس است ، عبارت از جعل محمول برای موضوع و جزئی از تمام اقسام قضایای موجبه است . همچنین به دلیل خارجی بودن مقولات عشر و روابط میان آن ها، اعتقاد ایشان به تحقق خارجی وجود رابط ، با فرض تحقق خارجی طرفین است و در نتیجه ، حتی در صورت تحقق خارجی کیفیات محسوس و نفسانی و معقول ثانی یا عرض تحلیلی بودن سایر مقولات عرضی و بر اساس دلیل تحقق خارجی وجود رابط ، وجود رابط نیزدر خارج ضرورتا محقق است . امام خمینی نیز که به تفرع تمام قضایا بر واقع معتقد است و از سویی تمام قضایای غیرمووµل را در خارج و ذهن فاقد نسبت و ربط دانسته است ، از سوی دیگر به تحقق وجود ربطی با نظر دقیق برهانی در قضایا و مغفول عنه نبودن معانی حرفی معتقد است و در نتیجه ، دیدگاه ایشان در این باب با دیدگاه علامه طباطبایی هماهنگ است .