مطالعه ی پدیدارشناسی تجربه ی زیسته کودک همسری در بین دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول(روستای آبشینه )

ازدواج یکی از اساسی ترین و در عین حال حساس ترین مراحل زندگی انسان به شمار میرود. انسان بنابر سرشت و ماهیت وجودی خویش و وابستگی به غیر در پاسخ به نیازهای درونی و بیرونی خود همواره از فردگرایی گریزان است . حتی انسان بدوی نیز بی نیاز از زندگی مشترک نبوده است (احمدی ،۱۳۹۴:۳۱).از دیدگاه جامعه شناسی ، ازدواج یک قرارداد اجتماعی و ضامن بقای نسل انسان است و آرامش و امنیت در یک جامعه ، نتیجه ازدواج سالم و محیط آرامش بخش خانواده است . از آنجا که ازدواج عامل پیدایی خانواده است ، ولی ازدواج زود هنگام می تواند منجر به بروز اختلالاتی در پیدایش و شکل گیری خانوادههای جدید و همچنین خود شخص گردد (بهنام، ۱۳۸۳: ۱۳۶). ازدواج در صورتی برای نظام اجتماعی دارای کارکرد مثبت است که در زمان مناسب و با فرد مناسب صورت بگیرد؛ چنانچه زوجین در سن مناسب ازدواج نباشند و به بلوغ فکری لازم برای تشکیل زندگی نرسیده باشند، ازدواجی زودهنگام صورت می گیرد. ازدواج زودهنگام مربوط به پیوند زناشویی افراد زیر۱۸ سال است که کودک همسری خوانده می شود. دلایل این دسته از ازدواجها می تواند عشق نوجوانی ، فشار خانواده یا دلایل مذهبی و فرهنگی باشد (صفوی و مینایی ، ۱۳۹۴ :۸۷-۸۸).