بررسی چگونگی ارتقای کیفی آموزش و پرورش دانش آموزان دیرآموز در دوره ابتدایی

امروزه نظام تعلیم و تربیت هر جامعه زیربنای توسعه اجتماعی ، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی آن جامعه به شمار می رود . نهاد آموزش و پرورش عهده دار ایجاد زمینه مناسب برای رشد و شکوفایی استعدادها و توانایی های همه افراد است . از آنجا که آموزش در مقطع ابتدایی به دلیل پایه ای بودن مفاهیم آموزشی از اهمیت بالایی برخوردار است ، لذا نهادینه کردن مطالب آموزشی در همه دانش آموزان به نحو درست و با بازدهی بالا در این مقطع باید مورد توجه قرار گیرد . پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی برنامه های آموزشی در مدارس و به روش توصیفی – تحلیلی انجام شده است . یافته های پژوهش حاکی از آن است که دانش آموز دیرآموز کسی است که توانایی یادگیری مهار تهای تحصیلی ضروری را دارد ولی میزان و عمق یادگیری وی نسبت به متوسط همسالانشان کمتر است . معلمان می توانند از طریق شیوه های تدریس توسعه یافته و چندمنظوره، فرصت های حمایتی بیشتری را برای دانش آموزان دیرآموز فراهم کنند تا ظرفیت یادگیری آنها را بهبود بخشند .

کلیدواژه ها:

دانش آموزان دیرآموز ، اثربخشی ، آموزش با کیفیت .