رابطه بین بهره هوشی و سبک های یاد دهی یادگیری معلمان با درماندگی تحصیلی در دانش اموزان با استعداد خاص در مدارس شهر یاسوج

هدف پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بهره هوشی و سبک های یاد دهی یادگیری معلمان با درماندگی تحصیلی در دانش اموزان با استعداد خاص در مدارس شهر یاسوج است. روش جامعه آماری پژوهش عبارت بود از دانش آموزان دختر پایه های اول و دوم دبیرستان های یاسوج که از میان آنان ۶۰ دانش آموز دختر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری بدین صورت بود که, ۶ دبیرستان از بین مدارس منطقه ۵ به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و از هر مدرسه ۱۰ دانش آموز دارای مشکلات یادگیری از میان دانش آموزانی که توسط معلمان یا مشاوران مدرسه دارای مشکلات یادگیری شناسایی شده بودند, به طور تصادفی برگزیده شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه باورهای هوشی (ذبیحی حصاری, ۱۳۸۴) و معدل کل دانش آموزان به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی آنان. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها تحلیل داده ها نشان داد که میان باورهای هوشی و پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار وجود دارد. نیز, میان باورهای هوشی افزایشی و عملکرد تحصیلی, نسبت به رابطه میان باورهای هوشی ذاتی و عملکرد تحصیلی, رابطه نیرومندتری برقرار است. نتیجه گیری یافته های پژوهش حاضر به اهمیت تاکید بر تقویت باورهای هوشی افزایشی در میان دانش آموزان جهت بهبود عملکرد تحصیلی آنان اشاره دارد.

کلیدواژه ها:

باورهای هوشی ، باورهای هوشی افزایشی ، عملکرد تحصیلی ، مشکلات یادگیری.