بررسی اثر بخشی اموزش مهارت های اجتماعی به والدین بر رشد اجتماعی و کاهش کم رویی در کودکان

مقدمه: مهارت های اجتماعی می تواند، توانایی فرد را برای برقراری ارتباط صحیح با دیگران افزایش دهد و در کاهش کم رویی و مولفه های آن نقش داشته باشد. هدف این پژوهش اثربخشی نمایش درمانی بر مهارت اجتماعی و کم رویی دختران ۹-۱۱ ساله شهرستان مریوان بود.روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه مورد مطالعه این پژوهش را تمامی دختران ۱۱-۹ ساله مدرسه ۲۲ بهمن مریوان در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ تشکیل دادند که با نمونه گیری در دسترس، ۳۰ دانش آموز انتخاب و به طور تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه گواه جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مهارت های اجتماعی ماتسون (۱۹۸۳) و کم رویی استنفورد (۱۹۹۷) استفاده شد. برای گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخله نمایش درمانی به صورت دو جلسه در هفته اجرا شد، اما گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. داده های آماری با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد، نمایش درمانی اثر معناداری بر مهارت های اجتماعی (۱۵۰/۵۷F=، ۰۱/۰>P) و کاهش کم رویی (۹۱/۷۳F=، ۰۱/۰>P) داشت.نتیجه گیری: براساس نتایج این پژوهش می توان گفت، نمایش درمانی بر رفتارهای اجتماعی مناسب، پرخاشگری و رفتارهای تکانشی، برتری طلبی و اطمینان زیاد به خود و رابطه با همتایان تاثیر می گذارد؛ بنابراین نقش مهمی در کاهش کم رویی دختران دارد.