نقش مدیریت دسترسی به اطلاعات حفاظت شده سلامت در حوزه های پزشکی خانواده

؛HIPAA و HITECH برای راحتی بیشتر مشتریان طراحی شده است. این اقدامات به بیماران اجازه می دهد تا اطلاعات خود را در صورت تمایل با شناسه کاربری ارائه شده بررسی نمایند. اطلاعات سوابق پزشکی الکترونیکی با عنوان اطلاعات سلامت حفاظت شده (PHI) خوانده می شود و مدیریت آن به قانون HIPAA محول شده است. هدف از این تحقیق، نقش مدیریت دسترسی به اطلاعات حفاظت شده سلامت در حوزه های پزشکی خانواده است.روش مطالعه: مطالعه کتابخانه ای براساس کلمات و عبارات Health Information Management and protect، Safety ، Family Medicine و Patient در پایگاه اطلاعات پزشکی Pubmed و PMC است. نتایج: در ایالات متحده آمریکا قانون قابلیت انتقال و پاسخگویی بیمه سلامت، معیارهایی را برای تبادل داده الکترونیکی، محافظت از امنیت و محرمانه بودن اطلاعات الکترونیکی سلامت و شناسه های منحصر به فرد برای ارائه دهندگان و بیماران ارائه می دهد . به عنوان مثال در آلمان قوانینی در مورد سازمان مراقبت های سلامت، در مورد بودجه آن در مورد حفاظت از داده ها ، در امضاهای دیجیتالی و آمار بیمارستان در مدیریت اطلاعات باید در نظر گرفته شود. رویدادها، حتی برای بیماران بستری شده در بیمارستآن هایی که برنامه متمرکزی جهت ارتقای ایمنی بیمار دارند نیز، اتفاق می افتد و بعلاوه به ذینفعان مراقبت های بهداشتی آمریکا خسارت وارد میکند .نتایج پژوهش دیگر نشان دهنده این بود که بیش از ۲۷ درصد ذینفعان مراقبت های بهداشتی آمریکا حداقل یک اتفاق ناخوشایند را در طول زمان بستری خود تجربه خواهند کرد. تفاوت های مهمی در بحث امنیت بیمار به هنگام ارائه خدمات بستری و سرپایی وجود دارد (موسسه آموزش پزشکی) که شامل انواع خطاها در زمان ارائه خدمت و لزوم توجه به بیمار در پی تصمیمات مراقبتی، ساختارهای سازمانی و نظارتی متفاوت است .بازبینی مطبوعات ده ساله اخیر پیشرفت هایی در زمینه ایمنی بیماران سرپایی را نشان می دهد ولیکن، هنوز شکاف عمیقی در این زمینه باقی مانده و تقریبا هیچ آزمایش یا نشانگری موجود نیست که نشان دهد چگونه می توان ایمنی سرپایی را بهبود بخشید. تمرکز ویژه بر ایمنی بیمار بعنوان اولویت اصلی سیستم توسط ابتکار عمل وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده به بهترین شکل نمایش داده شده است برخلاف این که فناوری اطلاعات سلامت می-تواند بهبود دهنده امنیت بیمار و موثر بر کیفیت مراقبت باشد ولیکن، همچنان میزان پذیرش و استفاده از محصولات فناوری اطلاعات سلامت گسترده نیست. زیرا، محدودیت های فنی و ساختاری بسیاری وجود دارد که استفاده کارآمد از اطلاعات سلامت را با مشکل مواجه می سازد.نتیجه‎گیری: نتایج نشان داده است که برای حفظ اعتماد بین خدمات گیرندگان سلامت و ارائه کنندگان آن باید مسائل، حفاظت و امنیت داده ها، رعایت اصول محرمانه اطلاعات، اطلاعات شخصی از قوانین معتبر بین المللی و نرم افزارهایی که اقراد مجاز باید به آن دسترسی داشته باشند، رعایت شود.

کلیدواژه ها:

داده های سلامت حفاظت شده ، امنیت ، محرمانگی ، اطلاعات محرمانه شخصی ، پزشکی خانواده