اثر بخشی بازی درمانی در بهبود عملکرد رفتاری کودکان طیف اوتیسم

اختلالات فراگیر تحول یا اختلال نافذ رشد یا آسیب شدید در مینه های گوناگون رشدمشخص می شوند. اختلال در مهارت های ارتباطی ، اجتماعی ، هیجانی و رفتارهایغیرعادی ،علایق و فعالیت های کلیشه ای ،از عمده ترین نشانه های این اختلالات بهشمار می آید. این اختلالات به طور معمول در سال های اولیه زندگی مشخص میشوند و با درجاتی از عقب ماندگی همراه هستند.یکی از مشهورترین و وخیم تریناختلالات فراگیر تحول ، اختلالات اوتیسم (درخود ماندگی) می باشد.بر اساس تعریفپنجمین ویرایش راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (انجمن روان پزشکیآمریکا، ۲۰۱۳ ، ترجمه سید محمدی، ۱۳۹۴ ) اختلال اوتیسم یکی از بیماری های گروهاختلالات فراگیر رشد می باشد که با تخریب پایدار در تعامل اجتماعی متقابل، تاخیر یاانحراف ارتباطی و الگوی ارتباطی کلیشه ای محدود، مشخص است که کارکرد نابهنجاردر زمینه های فوق باید در سه سالگی وجود داشته باشد نخستین و شاید بارزترین ویژگی اختلال درخودماندگی، نارسایی در مهارت هایهیجانی و اجتماعی است که به طور تقریبی اغلب افراد با اختلال ،اتیسم این نارسایی رانشان می دهند. نارسایی در مهارت های هیجانی و اجتماعی به صورت نقص قابل توجه درارتباط و تعامل اجتماعی و محدودیت های شدید در فعالیت ها و علایق فرد نمایان میشوند. در اختلال اتیسم تعامل اجتماعی به شدت و به شکلی با دوام آسیب می بیند.افراد مبتلا در کاربرد رفتارهای غیر کلامی و جلوه های هیجانی مانند تماس چشمی،ژست های بدنی و بیان چهره ای و حرکات بدنی دچار مشکلات چشمگیری هستندکودکان خرد سال در ایجاد روابط با همسالان مشکل دارند و به برقراری دوستی تمایلیندارند کودکان بزرگ تر گاهی به برقراری دوستی علاقه دارند، ولی شیوه های تعاملاجتماعی را نمی داند.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، طیف اوتیسم ، بهبود عملکرد اجتماعی