«ظهور حقیقت مثالی» راه شهود «حقیقت انسان» با تاکید بر دیدگاه شرف الدین منیری در «معدن المعانی»

پژوهش حاضر به روش توصیفی – تحلیلی، به شناخت حقیقت انسان بر اساس آراء شیخ شرف ­الدین احمد بن یحیی منیری - یکی از عرفای قرن هشتم (ه . ق) - در کتاب «معدن ­المعانی» پرداخته است. پرسش اصلی پژوهش این است که از دیدگاه شرف ­الدین منیری، بهترین راه شناخت حقیقت انسان از چه طریقی میسر است؟ در این پژوهش سعی شده ضمن تبیین مبانی متکلمین، حکما و عرفا و رد حلول ملکی و قبول تناسخ ملکوتی، تصویر روشنی از دیدگاه وی - که مبتنی بر ظهور حقیقت مثالی به ­عنوان بهترین طریق برای وصول بر این حقیقت و در نهایت فانی­ شدن در ذات احدیت است - ارائه شود. اهمیت و ضرورت بحث در این نکته شایان توجه است که حل بسیاری از مسائل دشوار عالم آخرت ازجمله معاد جسمانی و روحانی، خلود و ابدیت سرای دیگر، تناسخ ارواح و ابدان، شهود حضرت حق و فانی­ شدن در آن، همگی متوقف بر تشریح دقیق حقیقت وجودی انسان است. بر اساس یافته ­های پژوهش، انسان تا زمان حضور در دنیا، از حقیقت وجودی خود غافل است. وقتی انسان بیدار شد و پروانه­ وار گرداگرد شمع حقیقت وجودی خود و نفس ناطقه به پرواز درآمد و عارف شد، با حقیقت مثالی نفسش که ملکات مثالی ­اند، متحد شده و سفر اول سالک الی ­الله تحقق می­ یابد. در ادامه سالک با فنای در اسماء، صفات و ذات باری تعالی در حقیقت حقه الهی فانی می­ شود.

کلیدواژه ها:

حقیقت انسان ، شرف الدین منیری ، حقیقت مثالی ، معدن المعانی