واپایش (کنترل) درد با کتامین در شرایط جنگی - ملاحظات و پیامدها

زمینه و هدف: واپایش (کنترل) درد در مصدومین تروما در مرحله پیش بیمارستانی و بعد از انتقال به بیمارستان موضوع مهم و قابل تاملی است که در بسیاری مواقع در هیاهوی امدادرسانی در صحنه حادثه و میدان نبرد از ذهن امدادگران دور می­ماند. بررسی این نیاز مبرم در ترومای جنگی هدف این نوشته علمی است. روش ها: در شرایط میدانی دو گروه صد نفره از مصدومین جنگی نیازمند دریافت مسکن بر اساس شدت درد وارد مطالعه و به­صورت تصادفی به دو گروه  تقسیم  شدند. در گروه  الف صرفا از داروی کتامین و در گروه ب از ترکیب کتامین به همراه دیازپام به­صورت هم­زمان استفاده شد. یافته ها: قبل از تجویز مسکن، مصدومین به­علت تحمل درد دچار تاکیکاردی و افزایش نسبی فشار خون می­شدند. این شرایط به­نوبه خود افزایش مصرف اکسیژن و کاتابولیسم را به­دنبال خواهد داشت. همراهی خونریزی با این شرایط، مصدوم را به­سمت شوک سوق خواهد دارد. کلیه مصدومان دریافت­کننده کتامین در شرایط جنگی درجاتی از بی­دردی را تجربه کردند. استفاده هم­زمان از بنزودیازپین­ها برای واپایش (کنترل) سایر علایم کمک­کننده است. مصدومین گروه دوم که هم­زمان با کتامین­، بنزودیازپین دریافت کرده بودند، بهصورت واضحی با کاهش آژیتاسیون همراه بودند (p≤۰.۰۵). نتیجه گیری: در ارزیابی نیاز مصدومین جنگی به مسکن، عواملی نظیر سلامت روانی، سلامت جسمانی و میزان تمرین، سابقه مصرف دارو، فرهنگ، آموزش، سابقه اعتیاد به داروهای مخدر و بسیاری موارد دیگر بستگی دارد. تجویز کتامین در مجروحین جنگی به­درجات موجب کاهش درد و تجویز هم­زمان بنزودیازپین­ها موجب کاهش سایر علائم همراه می­شود.

کلیدواژه ها:

بی هوشی ، درد ، کتامین ، ضد درد ، مصدومین جنگی