اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری شناختی زوجین آستانه طلاق

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری شناختی زوجین آستانه طلاق انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل زوجین آستانه طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر اهواز در سال ۱۴۰۱ بودند. از میان۳۲ زوج با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این مطالعه با استفاده از پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی استفاده شد. سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۶۰-۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. پس از مداخله آزمایشی از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که میانگین نمره انعطاف پذیری شناختی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش معنادار بوده است. بنابراین نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری شناختی زوجین آستانه طلاق تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، انعطاف پذیری شناختی ، زوجین آستانه طلاق