اثربخشی آموزش رویکرد یکپارچه فلدمن بر افزایش پایداری ازدواج در زوجین متقاضی طلاق

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش رویکرد یکپارچه فلدمن بر بهبود پایداری ازدواج در زوجین متقاضی طلاق انجام گرفت. طرح پژوهش و از نوع پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل همراه بود. جامعه پژوهش تمام زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده در شهر اصفهان که در ۶ ماه اول سال ۱۴۰۰ به این مرکز مراجعه کردند که از میان آن ها ۲۰ زوج متقاضی طلاق به صورت نمونه گیری هدفمند و داوطلبانه انتخاب شده و به صورت تصادفی دردو گروه آزمایش و کنترل بود. ابزار پژوهش، مقیاس شاخص عدم ثبات زناشویی ادواردز، جانسون و بوث (۱۹۸۷) بود. به منظورتجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، آموزش رویکرد یکپارچه فلدمن بر افزایش پایداری ازدواج در زوجین متقاضی طلاق موثر بود (۰۵/۰ P<). بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت برای افزایش پایداری ازدواج در زوجین متقاضی طلاق می توان ازآموزش رویکرد یکپارچه فلدمن استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، رویکرد یکپارچه فلدمن ، پایداری ازدواج ، طلاق ، زوجین متقاضی طلاق