نقش شیوه های فرزندپروری و انعطاف پذیری روانشناختی در پیش بینی امید به تحصیل در دانش آموزان

زمینه و هدف: تحصیل از مهمترین دغدغه های هر نظام آموزشی در تمامی جوامع می باشد. موفقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان هر جامعه، نشان دهنده موفقیت نظام آموزشی در زمینه هدف یابی و توجه به رفع نیازهای فردی است. یکی از این عوامل تاثیرگذار بر موفقیت تحصیلی، امید تحصیلی است که خود متاثر از عواملی همچون شیوه های فرزندپروری و انعطاف پذیری روانشناختی می باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف نقش شیوه های فرزندپروری و انعطاف پذیری روانشناختی در پیش بینی امید به تحصیل در دانش آموزان انجام گرفت.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی بود و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان دوره ی دوم متوسطه شهر تهران بودند که از بین آنها ۲۰۰ دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های امید به تحصیل سهرابی و سامانی (۱۳۹۰)، شیوه های فرزندپروری بامریند (۱۹۹۱) و انعطاف پذیری روانشناختی دنیس و وندرال (۲۰۱۰) پاسخ دادند. داده ها با روش ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه در نرم افزار آماری ۲۱- SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که از بین شیوه های فرزندپروری، شیوه فرزندپروری استبدادی و سهل گیر با امید به تحصیل رابطه منفی معنادار وجود دارد و بین شیوه فرزندپروری قاطع منطقی (مقتدرانه) با امید به تحصیل رابطه مثبت معناداری دارد. طبق نتایج بدست آمده شیوه فرزندپروری استبدادی و انعطاف پذیری روانشناختی بیشترین قدرت پیش بینی کنندگی امید به تحصیل را داشتند (۰/۰۰۱>P).نتیجه گیری: بنابراین از آنجایی که خانواده و الگوی تربیتی آن نقش مهمی در شکل گیری عادات و رفتارهای فرزندان دارد، به نظر می رسد تحول در شیوه های فرزندپروری بتواند به عنوان یکی از عوامل افزایش موفقیت تحصیلی فرزندانشان باشد.

کلیدواژه ها:

شیوه های فرزندپروری ، انعطاف پذیری روانشناختی ، امید به تحصیل ، دانش آموزان