تحلیل و مقایسه نیازهای تربیت دینی دانش آموزان در ابعاد شناختی، عاطفی وعملکردی

اسلام، منطق خود را در اخلاق و مسائل اخلاقی بسط داده است و از نقش بنیادهای اخلاقی، در انگیزه و چگونگی رفتار انسانیبحث کرده است. پیوند دین و اخلاق به اندازهای عمیق و گسترده است که شاید بتوان گفت: دین و اخلاق یکی است؛ و دینعامل ایجاد خلق نیک و رفتار پسندیده اخلاقی است.بر طبق این یکی کردن، اخلاق از سر چشمه دین مستفیض می گردد.دوره ابتدایی در آموزش و پرورش مهم ترین دوره محسوب می شود «که تداوم بخش تکوین شناختی، زیستی و اجتماعی کودک است» دوره مثمر به ثمری برای کودک از جهت اینکه فرصت و موقعیت مناسبی برای تحصیل، تربیت و یادگیری شیوه ارتباط صحیح با دیگران بوجود می آید، می باشد و زمینه را فراهم می کند تا توانایی ها و استعدادهای هر کودک بتدریج شکوفا شود.تربیت، مفهوم پرورش و ساختن را می رساند و بس. از نظر تربیت فرق نمیکند که تربیت چگونه و برای چه هدفی باشد؛ اگربخواهیم با اصطلاح صحبت کنیم، باید بگوییم فن اخلاق و فن تربیت یکی نیست ... فن تربیت وقتی گفته می شود که منظورمطلق پرورش باشد. اگر اخلاق را که صفات نفسانی و اعمال و رفتار عالی انسانی است، در جهت صحیح و مثبت لحاظ کنیم،اخلاق در این معنا یکی از ثمرات، بلکه مهمترین ثمره تربیت است. بر این اساس تربیت، فعلی است که اخلاق حاصل آن است،اگرچه تمام آن نیست؛ زیرا پرورش استعدادهای فکری و ذهنی و ذوقی و غیره که همگی در دایره تربیت و از موضوعات آنهستند، به جهت اینکه به طور مستقیم با ملکات نفسانی و خصوصیات اخلاقی مرتبط نیستند، جزء اخلاق محسوب نمی گردند؛مثلا پرورش حافظه و قدرت استنتاج و استعدادهای هنری و ذوقی اگرچه در محدوده تربیت قرار می گیرند، ولی چون مستقیمابا صفات اخلاقی مرتبط نیستند، جزء اخلاق محسوب نمی گردند.

کلیدواژه ها:

ابتدایی ، دین ، دانش آموزان ، معلم ، تدریس