تربیت بدنی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

امروزه در دنیای قرن بیست و دوم همه چیز با علم و تحقیق علمی یعنی مشاهده و آزمایش پیوند خورده است تربیت بدنی نیزنمی تواند جدای از علم باشد. تربیت بدنی از علوم گوناگون بهره می گیرد و با بکار گرفتن روش های علمی می کوشد از راه کشف قوانیعلمی وقوانین فیزیکی مربوط به حرکت به موثرترین و بهترین نحوه رشد هر یک از حرکت های بدنی دست یابد و حیطه عمل خود راگسترده تر بسازد. با توجه به تنوع فعالیت های بدنی کوشش هایی در این جهت توسط دانشمندان انجام می گیرد . در پی پاسخ به اینسئوال بسیار مهم است که چه نوع فعالیتی و چه نوع برنامه ورزشی و با چه شدتی و با چه مدت زمانی باید صورت گیرد تا در رشدو توسعه قوای ذهنی و در بالا بردن بهره هوشی واستعداد دماغی افراد موثر باشد.از سوی دیگر برنامه های تربیت بدنی مورد نظر درچه سنی باید اجرا شود تا تاثیرات واقعی خود را در رشد و تحول هوش و پیشرفت تحصیلی برجای گذارد. از بدو ورود تربیت بدنیبه عنوان یک ماده درسی همواره تعدادی از مسئولین دست اندر کار بر این عقیده بوده اند که فعالیت بدنی در مدرسه به عنوان امرحاشیه ای و برنامه پر کن محسوب می گردد. و این طرز تفکر باعث گردیده است که درس تربیت بدنی جدی گرفته نشود. از سویدیگر تعداد زیادی از دانش آموزان وقتی را که باید صرف پرداخت به مطالعه نمایند بیشتر از حد معمول صرف پرداختن به فعالیت هایورزشی مینمایند که پیامد این مسئله عقب ماندگی در سایر دروس و پائین آمدن معدل اکثر این افراد میباشد. بازتاب این موضوعدر جامعه آن است که ورزشکاران را افرادی تنبل و عقب افتاده از (جوانب تحصیلی) تصور نمایند و به بیان عامیانه و فکر آنها را دربازوان قوی آنان تصور نمایند. لذا لازم بود تا تحقیقی در این خصوص که ورزش وآمادگی جسمانی اثری بر پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دارد انجام و حقایق امر پیشتر آشکار گردد، شاید نگرش های اجتماعی نسبت به این موضوع منطقی گردد.

کلیدواژه ها:

تربیت بدنی ، یادگیری ، هوش پیشرفت تحصیلی