رابطه بین یادگیری خودراهبر با شایستگی تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهرزاهدان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین یادگیری خودراهبر با شایستگی تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهر زاهددا ن بدود .روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان متوسطه اول شهر زاهدان به تعداد ۱۳۳۱نفر بودند. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان، شامل ۳۰۲ نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده است. ابزاراندازه گیری در این پژوهش، پرسشنامه پرسشنامه شایستگی تحصیلی توسد دیپرندا و الیوت ۱۹۹۹ و یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران در سال ۲۰۰۱ بود.داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با نرم افزار SPSS ۲۰ مورد تحلیل قرار گرفته شده است. نتایج نشان داد بین یادگیری خودراه بر با شایستگی تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهر زاهدان رابطه وجود دارد و بر اساس نتایج رگرسیون گام به گام در گام اولخودمدیریتی، در گام دوم تمایل به یادگیری و در گام سوم خود کنترلی توانسته اند ۶۳ درصد تغییرات شایستگی تحصیلی راپیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، شایستگی تحصیلی ، دانش آموزان