بررسی رابطه بین تکنولوژی های نوین آموزشی و یادگیری خودتنظیمی با درگیری تحصیلی دانشآموزان

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین تکنولوژی های نوین آموزشی و یادگیری خودتنظیمی با درگیری تحصیلیدانش آموزان بوده است . این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده است . جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشآموزان مقطع متوسطه اول شهر کرج که بر اساس جدول کرجسی و مورگان از تعداد ۳۶۷ نفر به روش نمونه گیریتصادفی- ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد ۲۴ سوالی تکنولوژیهای نوین آموزشی موسوی، شریفی، خودی ۱۳۸۷ ، پرسشنامه استاندارد ۱۷ سوالی درگیری تحصیلی ریو ۲۰۱۳و پرسشنامه استاندارد ۲۲ سوالی یادگیری خودتنظیمی پینتریج و دیگروت ۱۹۹۰ استفاده شد. پایایی این پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه تکنولوژی های نوین آموزشی ۰/۷۸، پرسشنامه درگیری تحصیلی ۰/۸۴ پرسشنامه یادگیری خود تنظیمی ۰/۸۸ محاسبه شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار استنباطی (آزمون کلموگروف- اسمیرنف و همبستگی پیرسون) استفاده شد که مقدار آماره بدست آمده توسط نرم افزار SPSS با مقادیر جدول در سطح اطمینان ۹۵ % بررسی گردید و نتایج نشان داد که.بین تکنولوژی های نوین آموزشی و درگیریتحصیلی دانش آموزان رابطه وجود دارد.بین یادگیری خودتنظیمی و درگیری تحصیلی دانش آموزان رابطه وجوددارد.بین تکنولوژی های نوین آموزشی و یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان رابطه وجود دارد