تحلیل رابطه ی اجرت المثل و بخشش به زوجه «بر اساس تبصره ۶ ماده واحده قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق»

اگر زوجه در طول زندگی مشترک و در خانه همسر خود کاری به جز آنچه در شرع برای او به عنوان وظیفه در نظر گرفته شدهاست، به دستور زوج انجام دهد، مستحق پاداشی است که به آن اجرت المثل گفته می شود و نحله به معنای بخشش از روی طیبخاطر و بلاعوض است، همچنین به نام مهریه، عطیه ای از جانب مرد هم تعریف شده است. زوجه در صورتی مستحق مطالبه یاجرت المثل است که اولا، کارهایی را انجام دهد که شرعا بر عهده ی وی نباشد ثانیا؛ برای این کارها عرفا اجرت باشد ثالثا؛ این کارهارا به دستور زوج انجام داده باشد و رابعا؛ زوجه کارهای مذکور را با عدم قصد تبرع انجام داده باشد و خامسا این امر برای دادگاه بهاثبات رسد. همچنین جهت دریافت نحله شروطی در نظر گرفته شده: اولا درخواست کننده طلاق زوجه نباشد؛ دوما طلاق ناشی ازتخلف زن از وظایف همسری یا سوء اخلاق و رفتار او نباشد؛ سوما زن از بابت کارهای اضافی دستمزدی از دادگاه مطالبه نکردهباشد یا دادگاه درخواست او را نپذیرفته باشد؛ باید رعایت شود. در این پژوهش این پرسش مطرح گردید که بر اساس فقه امامیه وتبصره ۶ ماده واحده قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق رابطهی اجرت المثل و بخشش به زوجه را چگونه میتوان تحلیل کرد ؟که با توجه به پژوهش این فرضیه مطرح و اثبات شد که بر اساس فقه امامیه و تبصره ۶ ماده واحده قانون اصلاح مقررات مربوط بهطلاق، نحله فرع بر اجرتالمثل است و در صورتی پرداخت و مورد حکم واقع میشود که اجرتالمثل اثبات نشود. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی سعی در بررسی فقهی و حقوقی تبصره ۶ ماده واحده قانون اصلاح مقررات مربوط به طلاق و تببینتفاوت نهاد اجرت المثل و نحله شده است.

کلیدواژه ها:

اجرت المثل ، نحله ، متعهی طلاق ، شرط ضمن عقد ، روابط مالی زوجین ، نشوز