اثر نظام های مختلف تغذیه بیولوژیک و زئوپونیکس بر ویژگی های کمی علوفه– دارو مطالعه موردی: کشت مخلوط ماشک مراغه (.vicia dasycarpa Ten) وگشنیز (.Coriandrum sativum L)

به منظور بررسی اثر تغذیه کودی بر عملکرد کمی ماشک مراغه (.vicia dasycarpa Ten) و گشنیز (.Coriandrum sativum L)تحت تاثیر نسبت های کشت مخلوط، آزمایشی در قالب کرتهای یک بار خرد شده بر پایه طرح بلوکهای تصادفی با ۳ تکرار در مزرعهتحقیقاتی جهاد دانشگاهی کرمانشاه در سال ۱۴۰۰ اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل فاکتور اول (اصلی) با چهار سطح کودی (شاهد(Control)، کود بیولوژیک کامل (Bf)، کود زئوپونیکس ( Zf) و ۵۰ درصد کود بیولوژیک کامل + ۵۰ درصد کود زئوپونیکس (BfZf ۵۰)) وفاکتور دوم (فرعی) نظام های کشت (کشت خالص ۱۰۰ درصد ماشک (Vc)، کشت ۱۰۰ درصد ماشک + ۵۰ درصد گشنیز (Vc۵۰) و کشت۱۰۰ درصد ماشک + ۱۰۰ درصد گشنیز (Vc۱۰۰)) بود. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر متقابل تغذیه کودی ×کشت مخلوط بر روی صفات عملکرد علوفه تر، عملکرد ماده خشک علفهرز، عملکرد وزن تر و حجم ریشه ماشک و طول ریشه گشنیز در سطح احتمال ۱درصد و بر روی طول ریشه ماشک در سطح احتمال ۵ درصد معنیدار بود. نتایج حاصل از مقایسه میانگین داده ها نشان داد که بیشترینعملکرد علوفه تر (۱۲۲۲۷ کیلوگرم در هکتار) تحت تاثیر تیمار اثر متقابل ۵۰ %کود بیولوژیک کامل+ ۵۰ درصد کود زئوپونیکس (BfZf ۵۰)× کشت مخلوط ۱۰۰ % ماشک+ ۱۰۰ % گشنیز (Vc۱۰۰) حاصل شد. عملکرده ماده خشک علف هرز تحت تاثیر تیمارهای کودی با افزایشنسبت کشت مخلوط به شکل معنی داری کاهش یافت. بیشترین وزن تر، طول و حجم ریشه ماشک تحت تاثیر تیمار اثر متقابل BfZf ۵۰× Vc۵۰ حاصل شد. مقایسه میانگین اثر ساده کشت مخلوط بر روی صفات وزن تر و حجم ریشه گشنیز نشان داد که تحت تاثیر تیمار کشتمخلوط ۱۰۰ % ماشک+ ۵۰ % گشنیز (Vc۵۰) بیشترین وزن تر و حجم ریشه گشنیز حاصل شد. به طور کلی نسبت های کشت مخلوط تحتتاثیر تغذیه کودی در مقایسه با کشت خالص باعث افزایش صفات مورد بررسی در هر دو گیاه گشنیز و ماشک گردید. همچنین، باعث کاهشعملکرد ماده خشک علف های هرز شدند.

کلیدواژه ها:

کشت مخلوط ، تغذیه کودی ، بهرهوری منابع ، بیولوژیک ، علوفه دارو