بررسی روانکاوانه شخصیتهای گردآفرید شاهنامه و مهری منظومه کوراوغلی براساس نظریه های آدلر و فرانکل

نقد ادبی روانکاوانه،یا نقد روانشناختی، گونه ای از نقد ادبیاست که در آن روش ها، مفاهیم، نظریه ها و فرم های به کار رفته متاثر از سنت روانکاوی فرویدبیان می شود. از همان بدو پیدایش روانکاوی، خوانش روانکاوانه نیز در محافل ادبی مغرب زمین رایج شده اکنون یکی از رویکردها و روش های اصلی نقد ادبی محسوب می شود. در این شیوه از نقد ادبی به متن به مثابه یک رویا می نگرند و منتقد به تاویل آن میپردازد تا به لایه های نهفته آن پی ببرد و در واقع متون ادبی را که در باره شخصیت انسانهاست بهتر تحلیل می کند. این مقاله از یک سو مهری منظومه کوراوغلی را با داستان گردآفرید شاهنامه مقایسه کرده از سوی دیگر شخصیت این دو زن را با نظریه های روانشناسانه آدلر و فرانکل مورد تحلیل روانکاوانه قرار می دهد. گردآفرید جنگاور و مهری صلح جو هر دو، شخصیتی قابل احترام دارند که ضمن داشتن زیبایی درون و برون، به خود استعلایی یا »به فرا رفتن از خود« رسیدهاند، با آینده نگری، به نجات قوم خود میاندیشند، اولی با از خود فراروندگی و کتمان عشق خود و ایثار آن برای قوم خود و دیگری با رسیدن به معشوق و وسیله قرار دادن آن جهت برطرف کردن کدورت ها خودشکوفایی را تجربه میکنند.

کلیدواژه ها:

گردآفرید ، شاهنامه ، مهری ، منظومه کوراوغلی ، آدلر ، فرانکل.