اسرائیلیات و جایگاه آن در اعتقادات اسلامی و ادب عرفانی

اسرائیلیات«؛ اصطلاحی در معارف اسلامی ، بویژه در زمینه تفسیر و علوم حدیث ، ناظر به روایات، قصص و مفاهیمی که نه در قرآن و احادیث نبوی، بلکه در تعالیم امت های پیشین بخصوص بنی اسرائیل ریشه دارند و حاصل جریانی است از داستانسرایی ، اسطورهپردازی و وجوهی دیگر از تعالیم غیر اصیل آسمانی که به ویژه در سدههای نخست هجری توسط گروهی یهودیان به اسلام گرویده، ساخته شده و به حاشیه آموزشهای مسلمانان راه یافته است . نویسندگان مسلمان به هنگام نقل از منابع پیشینیان، گاه با استفاده از تعابیر صریحی چون »برخی از کتب پی شینیان« یا »کتب پیامبران« به بیان مطلب می پرداخته اند. البته در مواردی نیز بدون ذکر سرچشمه ، سخن را به صورت گفتار صحابه و تابعین ، یا به عبارت دیگر به صورت احادیث مربوط به هم نقل کردهاند. رویکرد مقاله ی حاضر در پی شفاف سازی و پاسخ به این پرسش هاست که :۱-زمینه های ورود و نفوذ روایات و داستان های مجعول یهودیت موسوم به »اسرائیلیات« به معارف اسلامی کدامند؟ ۲-علت ورود خرافات و کذابات اسرائیلیات به ادبیات فارسی و عرفانی چه بوده است ؟

کلیدواژه ها:

اسرائیلیات ، یهود ، خرافه ، روایات مجعول