رویکردهای روان درمانبخش مولوی درقصه های منظوم مثنوی برای کودکان و نوجوانان

هدف از این پژوهش ، بررسی رویکردهای روان درمانبخش اشعار مثنوی برای کودکان و نوجوانان است . رواندرمانی فرآیندی علمی و ارزشمند است که امروزه برای کمک به افراد به کاربرده می شود تا مشکلاتی که عملکرد زندگی آنان را مختل ساخته ، بهبود بخشند. یافته های پژوهش نشان می دهد ابیات ارزشمند مثنوی علاوه بر محتوای عمیق معنوی و عرفانی و کارکردهای متعدد دیگر از دیدگاه روان درمانی نیز می تواند مورد توجه ویژه قرارگیرد و جایگزین مناسبی برای انواع روان درمانی ها باشد و کلیت مثنوی به عنوان اثر منظوم ادبی در شعر درمانی و محتوای اشعار آن از زوایای مختلف می تواند برکودکان و نوجوانان اثر بگذارد و او را از تنگناهای زندگی به سوی آرامش هدایت نماید. روش پژوهش توصیفی -تحلیلی است . نگارنده دراین مقاله به بررسی شیوههای روان درمانی از قبیل : شعردرمانی ، معنا درمانی و....برای کودکان و نوجوانان در مثنوی پرداخته و مصداقها و نمونه های هریک ازاین شیوهها را با اشاره به حکایت های مرتبط با هر شیوه دراین اثر ارزشمند ارائه داده است .

کلیدواژه ها:

مولوی ، مثنوی ، قصه های منظوم ، کودک ونوجوان ، روان درمانی .