مدیریت پیش گیری فرار از منزل با رویکرد فرهنگی

پژوهش حاضر با هدف واکاوی مدیریت پیشگیری فرار از منزل با رویکرد فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی انجام شد. این پژوهش، ازلحاظ راهبرد، اکتشافی و ازمنظر روش­ شناسی، پژوهشی آمیخته (کیفی- کمی) است. ابزار گردآوری اطلاعات در مرحله کیفی، اسنادی، مطالعه پرونده ­های فرار و با استفاده از مصاحبه عمیق و نیمه ­ساختاریافته و در بخش کمی، پرسشنامه محقق ­ساخته بود. تجزیه­ وتحلیل داده ­های به­ دست ­آمده در بخش کیفی، با استفاده از روش تحلیل مضمون و در بخش کمی، با بهره­ گیری از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی و درنهایت تحلیل مسیر معادلات ساختاری انجام شده است. نتایج مبین آن است که مدیریت پیش­گیری فرار از منزل با رویکرد فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی، شامل ۳۴ مفهوم پایه ­ای، ۳ مفهوم سازمان­ دهنده و یک مفهوم فراگیر است. همچنین، مشخص شد که بارهای عاملی تمام گویه­ های هر ۳ عامل پژوهش به ­جز گویه ۱۳، عامل اقتصادی بیشتر از ۴/۰ به ­دست آمده و کفایت لازم را برای ماندن در پژوهش دارند و مقادیر بارهای عاملی آن­ها مناسب و از برازش مطلوب برخوردار است. یافته ­ها نشان داد که مقدار R۲ برای سه عامل فرهنگی (۲۱۲/۰)، اقتصادی (۲۰۵/۰) و اجتماعی (۱۹۹/۰) بیشتر از ۱۹/۰ و مقادیر Q۲ برای سه عامل فرهنگی (۳۳۷/۰)، اقتصادی (۳۲۶/۰) و اجتماعی (۲۳۶/۰) بیشتر از ۱۵/۰ ب­دست آمده­اند، بنابراین می­توان به برازش الگو از بعد ساختاری اعتماد کرد. براساس رتبه میانگین مولفه ­ها، مولفه فرهنگی با رتبه میانگین ۲۴/۲ بیشترین اهمیت را دارد و مولفه ­های اجتماعی(۰۱/۲) و اقتصادی(۷۵/۱)، به ­ترتیب در رتبه­ های بعدی قرار دارند.

کلیدواژه ها:

مدیریت پیش گیری ، فرار از منزل ، فرهنگ ، جامعه ، اقتصاد