مقایسه روند توسعه در دولت های توسعه گرا و رانتیر (کره جنوبی و ایران)

راه های رسیدن به توسعه و رشد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی مطلوب، امری مهم و حائز اهمیت تلقی میگردد. اکثریت صاحبنظران امر توسعه کشورها ضمن تاکید بر نقش و اهمیت دولت و سیاستهای اتخاذ شده از سوی دولتمردان در امر توسعه به دنبال پاسخ علمی و منطقی به این پرسش مهم هستند که علل و عوامل تفاوت در تجارب متفاوت توسعه بین کشورهای در حال توسعه، علیرغم داشتن برخی از شباهتها همچون: استقلال عمل بالای دولتها و منابع فراوان زیرساختی همراه با برخورداری از نخبگان دارای تخصص و ... شاهد نتایج متفاوت در کارنامه توسعه ای آنها میباشیم! تحقیق حاضر ضمن مقایسه دولتهای ایران و کره جنوبی از دهه ۶۰ میلادی، به دنبال پاسخگویی به این پرسش مهم خواهد بود که علل و عوامل تجارب متفاوت توسعه در دولتهای رانتیر و توسعه گرا کدامند؟ فرضیه پژوهش حاضر این میباشد که در دولتهای توسعه گرا همچون کره جنوبی بوروکراسی کارآمد و متخصص و توانایی دولت در جلب مشارکت بخش خصوصی جامعه همراه با نظارت دقیق از ویژگیهای ممتاز بشمار آمده که این موارد در دولتهای رانتیر همچون ایران حلقه مفقوده بشمار می آیند. پژوهش حاضربه لحاظ روش توصیفی تحلیلی میباشد. در نتیجه تغییرات بنیادی در مسیر رشد و پیشرفت برای هر جامعهای باید ابتدا از یک استراتژی درست در امر توسعه همه جانبه همراه با بروکراسی کارآمد و مستقل و شایسته سالار نشات گیرد.

کلیدواژه ها:

دولتهای رانتیر ، دولتهای توسعهگرا ، توسعه پایدار ، ایران ، کره جنوبی.