نقش رهبران در نوآوری : تفکر و برنامه ریزی استراتژیک

در یک محیط جهانی جدید، که با تغییر سریع ، جریان اطلاعات شدید و افزایش رقابت به دلیل کاهش موانع تجارت و تبادل مشخص شده است ، رهبران سازمان ها با تهدیدات جدید و سخت مواجه هستند که آنها را مجبور می کند که نوآور باشند؛ واضح است که نوآوری همیشه در راس کسب و کار بوده است ، اما تا به حال در راس برنامه مدیریت قرار نگرفته است . رقابت به یک بازی تبدیل می شود که می تواند بهترین و بزرگترین ایده ها را با چشم انداز استراتژیک تولید کند. با این حال سازمان ها به جای پیش بینی و آماده شدن برای آنها بیشتر زمان خود را صرف انجام تغییرات غیرمنتظره می کنند. سازمان های فاقد حفاظت ، زمان و انرژی زیادی را صرف ”تلاش برای دستیابی به امنیت ” می کنند. آنها انرژی خود را برای مقابله با مشکلات فوری صرف می کنند و از این رو انرژی کمی برای پیش بینی و آماده شدن برای چالش های بعدی باقی می ماند. این چرخه ضعیف ، بسیاری از سازمان ها را به یک وضعیت واکنشی متوسل می کند که نباید به این صورت باشد. جایگزین منطقی یک فرایند به خوبی آزمایش شده به نام برنامه ریزی استراتژیک است که یک فرایند گام به گام با اهداف مشخص و محصولات نهایی است که می تواند اجرا و ارزیابی شود. به طور ساده، این فرایندی است که به وسیله آن ما به آینده نگاه کرده، تصویری از آینده را براساس روند فعلی به تصویر کشیده و نیروهای تاثیرگذار را تحت تاثیر قرار می دهیم . برنامه ریزی استراتژیک یک اصلاح فنی است که تنها در بخشی از سوال اثربخشی سازمانی است و فقط با برخی از مسائل غیر قابل حل سازمان ها مقابله می کند. در مواجهه با چنین واقعیت هایی ، مفهوم تفکر استراتژیک برای پر کردن شکاف ها و غلبه بر محدودیت هایی که تجربه در برنامه ریزی استراتژیک اثبات شده است ظاهر می شود. این مقاله ترکیبی از نقش های رهبری در نوآوری را با تمرکز بر تفکر و برنامه ریزی استراتژیک در تلاش برای ایجاد ارتباطات و تمایزات مهم ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

رهبری ، نوآوری ، برنامه ریزی استراتژیک ، تفکر استراتژیک ، سازمان