شیوع فرسودگی شغلی در پرستاران ایرانی و ارتباط آن با بیماری کرونا

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی به عنوان یک عامل موثر بر کاهش عملکرد پرستاران میباشد. با توجه به اهمیت این موضوع مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی پرستاران در ایران و ارتباط آن با بیماری کرونا انجام شد. مواد و روشها: این پژوهش توصیفی-مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستانهای دولتی استان کرمانشاه بودند و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۳۸۰ نفر در این مطالعه مشارکت داشتند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی (DIQ)، و پرسشنامه فرسودگی ماسلاچ (MBI-HSS) استفاده شد. تحلیل داده ها در نرم افزارهای آماری SPSS نسخه ۲۴ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد میزان فرسودگی شغلی پرستاران به میزان زیاد و متوسط در حدود ۳۷/۶ درصد بود. همچنین در مقایسه فرسودگی شغلی برحسب میزان حضور در بخش کرونا اختلاف معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: میزان فرسودگی شغلی میتواند تحت تاثیر عوامل مختلف تشدید یا کاهش یابد و این سندرم باید به طور دائم پایش شود تا بتوان اقدام لازم و به موقع برای محافظت پرستاران انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

پرستاران ، فرسودگی شغلی ، کرونا.