پیش بینی اضطراب بر اساس خودکارآمدی، خودتنظیمی هیجانی و خودنظم بخشی در دانشجویان دانشگاه های خرم آباد

هدف از پژوهش حاضر بررسی اضطراب با توجه به خودکارآمدی، خودتنظیمی هیجانی و خودنظم بخشی در دانشجویان دانشگاه های خرم آباد در سال ۱۴۰۱ بود. برای بررسی این موضوع ۳۸۴ آزمودنی از دانشجویان دانشگاه های خرم آباد با استفاده از نمودنه گیری تصادفی انتخاب شدند. میانگین سنی مشارکت کنندگان ۲۴/۲ (انحراف معیار=۴/۷ سال) بود. روش پژوهش حاضر همبستگی بود. آزمودنی ها در این پژوهش پرسشنامه مشحصات جمعیت شناختی را کامل کردند و همچنین به پرسشنامه های پرسشنامه تنظیم هیجانی گر (GERQ-۳۶)، خودکارآمدی شرر و همکاران (SHSAQ-۱۷)، خودتنظیمی بوفارد (BSR-۱۴) و اضطراب بک (BAI-۲۱) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از تحلیل رگرسیون چند متغیره انجام شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که هر سه متغیر پیش بین با هم در مجموع می توانند ۴۱ درصد از متغیر ملاک را پیش بینی نمایند. همچنین تحلیل ها نشان دادند که هر یک از متغیرهای پیش بین مذکور به تنهایی نیز اضطراب را پیش بینی می کنند. در مجموع می توان بیان کرد که فاکتورهای روانشناختی نقش موثری در اضطراب دانشجویان دارند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، خودتنظیمی هیجانی ، خودنظم بخشی و اضطراب