بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی و اضطراب سلامت با میانجیگری راهبردهای انطباقی و غیرانطباقی تنظیم شناختی هیجان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی با اضطراب سلامت با نقش میانجی تنظیم شناختی هیجان بوده است؛ لذا باتوجه به موضوع پژوهش، روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. در این راستا جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ بوده است که با روش نمونه گیری دردسترس، تعداد ۳۱۰ دانشجو ( ۱۰۳ نفر مرد و ۲۰۷ نفر زن) انتخاب و وارد فرایند پژوهش شدند. جهت جمع آوری داده های پژوهش از مقیاس حمایت اجتماعی چندوجهی زیمت، مقیاس تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی، پرسشنامه کوتاه اضطراب سلامت سالکوسکیس استفاده شده است. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار ایموس و روش مدل سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که همه شاخص های برازندگی از برازش قابل قبول مدل اندازه گیری با داده های گردآوری شده حمایت می کنند (AGFI=۰/۹۴۸، GFI=۰/۹۷۵، CFI=۰/۹۸۴، ۲/df=۱/۸۶ و RMSEA=۰/۰۵۳) و چنین نتیجه گیری شد که بین حمایت اجتماعی و اضطراب سلامت رابطه مستقیم وجود دارد و راهبردهای انطباقی و غیرانطباقی تنظیم شناختی هیجان به صورت معنادار رابطه بین حمایت اجتماعی و اضطراب سلامت را میانجیگری می کند و مدل از برازش قابل قبولی برخوردار است. بر اساس یافته های پژوهش و باتوجه به افزایش اضطراب سلامت در دوران پاندمی کرونا تقویت حمایت های اجتماعی اهمیت ویژه ای دارد و همچنین آموزش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در راستای کاهش اضطراب سلامت در افراد تاثیر بسزایی را ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ، اضطراب سلامت ، تنظیم شناختی هیجان