اثر بخشی معنی درمانی بر کیفیت زندگی و انسجام روانی سالمندان شهرستان خمینی شهر

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر معنا درمانی بر کیفیت زندگی و انسجام روانی سالمندان شهرستان خمینی شهر بود. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و به صورت پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه ی زنان سالمند ۶۰ تا ۷۰ ساله شهرستان خمینی شهر که به مراکز تجمیع واکسیناسیون کووید- ۱۹ شهرستان مراجعه نموده بودند. بدین منظور از جامعه آماری و بر اساس معیارهای ورود و خروج از پژوهش، تعداد ۳۰ نفر از سالمندان به صورت دردسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش( ۱۵ نفر) و کنترل( ۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از دو پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی – فرم کوتاه (WHOQOL-BREF) و پرسشنامه استاندارد احساس انسجام (فلسنبرگ، ۲۰۰۶ ) . پس از اجرای پیش آزمون، شرکت کنندگان در گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۱ ساعته بهصورت گروهی تحت آموزش معنادرمانی (فرانکل، ۱۹۶۷ ) قرار گرفتند. در نهایت و پس از اجرای پس آزمون داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس و پیش فرض های تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که معنادرمانی بر کیفیت زندگی و مولفه های آن و انسجام روانی و مولفه های آن در سالمندان شهرستان خمینی شهر موثر می باشد. در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون این تغییرات از نظر آماری معنادار هستند (p<۰.۰۱). لذا میتوان از این روش به عنوان یک روش درمانی برای بهبودکیفیت زندگی (جسمی،روانی، اجتماعی، محیطی و کلی) و حس انسجام روانی (توانایی درک، مدیریت و معناداری) در سالمندان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

معنادرمانی ، سالمندان ، کیفیت زندگی ، انسجام روانی