ارتباط بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و شدت علائم بیماران مبتلا به سندروم روده ی تحریک پذیر

هدف : با توجه به شیوع فراوان سندروم روده ی تحریک پذیر و تاثیر عوامل روانشناختی در سیر این بیماری، پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و شدت علائم بیماران مبتلا به سندروم روده ی تحریک پذیر انجام شد. روش: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده و جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به مطب پزشک فوق تخصص گوارش وکبد شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود که به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم،برحسب شدت علائم طبقه بندی و ۲۴۲ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری دو پرسشنامه راهبرد تنظیم شناختی هیجان گراس و جان و پرسشنامه شدت علائم سندروم روده تحریک پذیر فرانسیس وهمکاران بود.تحلیل داده ها در بخش توصیفی به وسیله فراوانی،درصد، میانگین،انحراف استاندارد، و در بخش استنباطی از طریق همبستگی پیرسون صورت پذیرفت. یافته ها:راهبرد تنظیم هیجان ارزیابی مجدد دارای رابطه منفی و معنادار با شدت علائم سندروم روده تحریک پذیر است و راهبرد سرکوبی ارتباط مثبت و معنادار با شدت علائم سندروم روده تحریک پذیر دارد. نتیجه گیری: یافته های پژوهش مبین آن بود که بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و شدت علائم بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر رابطه معناداری وجود دارد ؛ لذا آموزش های مربوط به تنظیم هیجان می تواند در پیش بینی ،پیشگیری و درمان این بیماری موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

شدت علائم ، سندروم روده تحریک پذیر ، تنظیم شناختی ، هیجان